ΖΩΗ: 2013

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ , ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ.

ΤΕΛΙΚΑ , ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ , ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ.

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες

εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι

για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·

κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν

ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -

σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΔΠ - ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙ

Ζωή Παπαϊωάννου

Ήταν μια ανοιξιάτικη μέρα. Ο ήλιος προσπαθούσε να ζεστάνει τη μεγάλη πεδιάδα και τα κοντινά βουνά. Μια οικογένεια ξεκίνησε για μια μικρή εκδρομή στην εξοχή. Με το κόκκινο αυτοκινητάκι τους απολάμβαναν τη βόλτα τους. Ξαφνικά, ο πατέρας συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε αρκετή βενζίνη στο αυτοκινητάκι τους για το δρόμο της επιστροφής. Άφησαν τότε το κόκκινο αυτοκινητάκι μόνο του στην εξοχή και πήραν το δρόμο του γυρισμού με τα πόδια, για να φτάσουν στην πόλη τους πριν νυχτώσει.

Το κόκκινο αυτοκινητάκι έμεινε ολομόναχο στην εξοχή. Είχε αρχίσει να νυχτώνει, όταν δύο σκιουράκια και μια κουκουβάγια το πλησίασαν και του κάνανε συντροφιά. Το καημενούλι το αυτοκινητάκι ήταν τόσο λυπημένο. Νόμιζε ότι η οικογένειά του το είχε βαρεθεί και το είχε εγκαταλείψει. Η σοφή κουκουβάγια και τα δυο σκιουράκια το παρηγορούσαν όλη τη νύχτα.

Μόλις η μέρα άρχισε επιτέλους να χαράζει, φάνηκαν από μακριά δύο άντρες. Καθώς πλησίαζαν το αυτοκινητάκι δεν πίστευε στα μάτια του. Είδε το αφεντικό του να πλησιάζει παρέα με ένα φίλο του. Κρατούσε ένα μεγάλο μπιτόνι με βενζίνη. Το αυτοκινητάκι τρελάθηκε από τη χαρά του κι άρχισε να κορνάρει δυνατά, για να υποδεχτεί την ανθρώπινη συντροφιά που πλησίαζε.

Μέσα σε μία ώρα βρισκόταν ασφαλές και ζεστό μέσα στο αγαπημένο του γκαράζ. Υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξεχάσει ποτέ τους φίλους του της προηγούμενης νύχτας, τη σοφή κουκουβάγια και τα δύο σκιουράκια. Επίσης, βεβαιώθηκε για την αγάπη της οικογένειάς του και ορκίστηκε να μη χάσει ποτέ ξανά την πίστη του σε αυτήν.

ΤΕΛΟΣ